برای شازده کوچولوم

سال تحصیلی تمام شد و تو کلاس اول را پشت سر گذاشتی. تو باسواد شدی پسرم و کسی که خواندن و نوشتن را به تو یاد داد کسی است که برای اولین قدم برداشتن کنار تو بود، اولین دندانت که نیش زد انگشت او بود که ساییده شد روی چین دندان، وقت گذاشتن سیب‌زمینی پخته در دهان تو. همه‌ی اولین‌هایت را خوب یادش است برای تمام نخستین چیزها جشن گرفته. یا در خانه یا در دلش. اما هرطور شده جشن گرفته و به‌خاطر سپرده و هرشب قبل خوابیدن خداراشکر گفته و بوسه‌ای محکم روی پیشانی‌ات گذاشته. ...

زیبای من امروز هفت سال که تو را دارم، هفت سال است که تکه‌ای از قلبم کنارم آمده است. کم‌کم بزرگ شدی، دندان درآوردی، راه افتادی و قد کشیدی و من تمام همه‌ی هفت سال کیف کردم از داشتنت. از خنده‌ات نمی‌گویم، بگذار از دوست داشتنت بنویسم؛ از این‌که به‌اندازه‌ی هفت سال بیشتر دوستت دارم. تو شادی خانه‌ای. تو باد و شکوفه‌ و میوه‌ای ای همه‌ی فصول من ...

شب را پشت سر گذاشتیم و در ظهر شنبه، درست زمانی‌که سایه‌ی‌مان کمترین قد و سیاهی را دارد روزگار را از نو شروع می‌کنیم. شاید این بهار طور دیگری باشد... نوروزت مبارک ای همه‌ی فصول من...

قلبِ من وطن توست، خنده‌ات با هر شکل و شمایلی خواسته‌ام... مادر بودن بزرگ‌ترین موهبت زندگی‌ام، مادر تو بودن زیباترین نقشی که دارم... ای به قربان جای خالی دندان‌هایت ️...

شب وقتی طولانی می‌شود که تو زود خوابیده باشی. روز وقتی کِش می‌آید که تو خنده نکرده باشی. تو متخصص سرخ و آب‌داررکردن تمام ثانیه‌هایی، تو انار خانه‌ی مایی ...

در تاریخ ۹۹۹۹ درگیر و دار جزیزه‌ی الفبا... دین و دل به یک دیدن باختیم و خرسندیم ️...

پیش نمایش مطلب شما : عکس 1 در این عکس گریه کرده‌ای فرهام. تو این جانور را دوست داشتی و دل‌بسته‌اش بودی. شرایطش نبود، درک می‌کردی، تو پسر کوچولوی فهمیده‌ای هستی. ما هرروز صبح تا ظهر باهم درس می‌خوانیم. من معلمت هستم. به‌ت اخم می‌کنم. برایت مشق می‌گویم. شعر می‌خوانم و کلمات را هجی می‌کنم. من به هرشمایلی که تو محتاجش باشی درمی‌آیم. من عاشقت هستم، مادرت! و طاقت هرچیز را دارم جز اشک‌هایت. پس رها کردن را یاد بگیر، دل بریدن را. وابسته نباش. به وقت ناراحتی بغض کن، گریه کن، اشک بریز اما موقع رهاکردن لحظه‌ای درنگ نکن......

اینجا را ببین فرهام. تو توی مدرسه هستی و کلاس اولی. دنیا هنوز دارد با آن موجود کوچکِ نامرئی می‌جنگد. تو قوی هستی فرهام. تو همهٔ هرچه که من نبودم هستی. شاد، سرشار از اعتماد به‌نفس و مستقل! تو پسر من هستی. پسرِ کلاس اولی که خلاصه شدهٔ همهٔ خواب‌هایم هست. تو خودِ خودِ منی... ...

اینجا شش ساله شدی فرهام! کنارت من بودم و بابا. یک ماه بود که می‌گفتند دنیا وارد جهانی غریب شده، جهانی که یک موجود کوچکِ میکروسکوپی فرماندهٔ حجمی از استرس و تشویش است. می‌گفتند به دستان‌تان با دیدهٔ تردید نگاه کنید. از بغل گرفتن آدم‌ها بترسید و از همه فاصله بگیرید. ما اما حال‌مان خوب بود. امید داشتیم! شش سال از آمدن موجود کوچکی که توی خانه‌مان قد کشیده بود می‌گذشت و تنها آرزوی‌ ما خندیدن اوست. شادی در دنیایی که شاید بهتر شود. می‌شود. امید داریم. امید ما تویی فرهام ️...

به تاریخ بیست‌وششم آذرماه، انیمیشن کودکانه بنیامین. درست در روز تولد سی‌ودو سالگی من... به امید پایداری خنده‌های خوب کودکی ...