برای شازده کوچولوم

برای بار سوم‌ آهنگ آشپزخونه ی باب اسفنجی رو گذاشتم و مشغول ورز دادن گوشت برای پخت کباب تابه ای شدم.طبق یک قانون طلایی همیشه دو عدد از این نوع خوراک درخانه ی ما پیدا میشود.یعنی دوبار در یک هفته!وقتی گوشت و پیاز به انگشتانم نچسبید یاد پانزده سال پیش در چنین روزی افتادم. پاهایم روی هم افتاده بود بر میز وسط پذیرایی و در حال غر زدن به غذای تکراری مامان بودم.درست آن زمان که بزرگترین دغدغه ام یافتن آخرین آلبوم از سیاوش قمیشی بود و بعد از موفق شدنم در آن امر٬همزمان با گوش دادن آهنگ مورد علاقه ام دلهره ی پرسش هایی از آقا محمد خان قاجار به وجودم چنگ میزد.دنیایم به همین اندازه وسعت داشت.به اندازه ی شکایت از یک وعده خوراک تکراری و دسترسی به اینترنت...

  سال نو برای من از زمان لمس دست هایت آغاز شد.از زمانی که هرلحظه در شوک حضورت میان خواب و بیداری در تجربه ای نو پرسه میزدم.یک رویای دلپذیر و خواستی در آن روز بارانی...از آن به بعد همه چیز تازه شد از آن لحظه معنی حال جدید را فهمیدم.میدانم این حال برای هرکس یک روز اتفاق میفتاد و بعد هرروزش بهاریش میشود.زندگی من هم از آن ساعت ظهر فروردین باعطر شکوفه های حضورت جاودانه شد...بعدازاین ماجرا خیالم راحت است باشم یا نباشم کسی با قسمتی از سلول های قلب من تا ابد دنیا را می شناسد و این قصه همیشگی است.وحالا تو مطمئن باش روح من همیشه حول و هوش حوالی ت پرواز میکند. تو که پاره ای از قلبمی و جدا از وجودم درمقابل چشمانم قد میکشی ...

تورا بجای همه کسانی که دوست نداشته ام٬دوست میدارم... ...

...

...

دستم را که از روی پیشانیت بلند کردم صدای مینا از اتاق کناری بلند شد؛بس کن بخدا تو زود پیر میشوی...چند دقیقه بعد لبهایم را به بهانه بوسیدن روی گونه ات گذاشتم هنوز گرم بود.آهسته در آغوشت کشیدم و به خانه پناه بردم....شب چراغها که خاموش شد آرام بالشم را کشیدم و به اتاقت آمدم خودم را کنارت مچاله کردم هنوز در فکر مراسم ختم بی روح پیرزن همسایه بودم!چرا هیچکس بیاد همین دلهره های ساده مادرانه برایش اشکی نریخت؟! ...

  دستهایت....تمام آنچه من دارم!قسمتی از بهشت که جاودانه ام کرد٬امروز فقط دقیق تر شدم٬فردا دلم برای کودکیت تنگ میشود٬همین دست٬این قامت کوچک در آغوشم٬بوسه های گاه و بیگاهت وشیطنت های شیرینت.....قدردان حضورت هستم. ...