برای شازده کوچولوم

  دلم ضعف میرود برای دنیای مادری دنیایی که متعلق به خودت نیستی همه جا حضور کسی را احساس میکنی که آنقدر بی پناه است که اغوش تو ارامش میکند آنقدر کوچک است که دستهای تو هدایتش میکند آنقدر ضعیف است که شیره جان تو پرورشش میدهد مادری را دوست دارم چون به بودنم معنا میدهد چون ارزشم را به رخم میکشد  مادری را دوست دارم ……… هرچند در آیینه خودم را نمیبینم آن زن خسته …. ژولیده و کم خواب . قاب آیینه را تنها وقتی میشناسم که دستهای فرشته ای به گردنم گره میخورد و باخنده از من میخواهد که عکسی دو نفره بگیریم و آنوقت هست که من زیبا میشوم و زیباترین ژست دونفره را در قاب آیینه حک میکنم        ...

گاهی دلتنگ من میشوم انقدر که در اندیشه توام....هستی من در تو خلاصه میشود،تمـــــــام من! ...

پسرم...یک بهار،یک تابستان،یک پاییز و یک ز مستان را دیدی...از این پس همه چیز جهان تکراریست...همه چیز...جز مهربانی!   ...

یازده ماه گذشت ...سالی که با نگاه تو آغاز شد با ورود گام هایت به پایان میرسد و اینگونه من بهار را با تو آغاز میکنم با شکفته شدن هرقدمت .... ...

دیگه مثل ماهای پیش بهم اجازه عکاسی نمیدی! از ابتدای نه ماهگیت تا حالا درصدد عکس گرفتن از دندونای خوشمزه تم امروز بالاخره موفق شدم   ...

...

از روزی که تو آمدی تا امروز هر روز به عقب برمیگردم و با اینکه اول راهم به خودم میبالم که تو بزرگ شدن یه انسان چقدر نقش مهمی داشتم امشب متوجه رویش اولین دندونت شدم خیلی هیجانزده م...