برای شاهزاده ام

پسرکم برای کسی که برایت نمی جنگد نجنگ...پسرکم به سوی کسی که ناز میکند دست نیاز دراز نکن...بیاموز این تو هستی که باید ناز کنی...فرزندم تو بهترینی...همیشه با این باور زندگی کنی...خودت را فراموش نکن...شاید گریه یا خنده ات برای بعضی ها بی ارزش باشد...اما به یاد داشته باش کسانی هستند که وقتی می خندی جان تازه میگیرند...فرزند من هیچگاه برای شروع دوباره دیر نیست...اشتباه که کردی برخیز...اشکالی ندارد بگذار دیگران هرچه میخواهند بگویند...خوب باش اما سعی نکن این را به دیگران بفهمانی کسی که ذره ای شعور داشته باشد،خاص بودنت را در می یابد...زمستان است...زیاد میشنوی هوا دونفره است!!! عزیزم تنها قدم زدن هم دنیای دیگری دارد...فرزندم شاید شاهزاده را همه بشناسند اما باور داشته باش برای مادرت تو شاهزاده هستی...گریه کرده ای؟؟؟رنج کشیده ای؟؟؟سرت کلاه رفت؟؟؟اذیتت کرده اند؟؟؟عیبی ندارد! نگذار تکرار شود...گاهی تکرار یه درد دردناک تر است!!! احساس تو باارزش است خرج هر کسی نکن...از تمام آدمهایی که می بینی و متلک نثارت میکنند از تمام این آدمها ممنون باش...ممنون باش که هرروز داشته هایت را یادآور میشوند...تو قدرتمندی که در برابرت ناتوانند...آری فرزندم تو باارزش ترین موجود زمین هستی هیچگاه فراموش نکن....                                                                                                                                                            زمستان 1392 هفته سی ام